DE BRON VAN LEVEN 

Wanneer we God proberen te beschrijven, leggen we meestal onze denkbeelden aan God op. Echter, deze denkbeelden belemmeren ons vaak God in werkelijkheid te kennen. Om God te kennen, moeten we bereid zijn Zijn eigen openbaring van Hemzelf in de Bijbel te overwegen. Daarin openbaart God Zichzelf door het gebruik van symbolen. Bijvoorbeeld in hoofdstuk vier van het Evangelie van Johannes, openbaart God Zichzelf als een bron van levend water.

LEVEND WATER

Op zijn reis naar Galilea, trok Jezus door een streek genaamd Samaria en ging bij een bron zitten om te rusten in de late namiddag. Omdat Hij God is, wist Hij dat een dorstige vrouw zou komen om water te putten uit de bron. Feitelijk wist Hij alles van haar. Hij wist van haar vijf echtgenoten en van de man met wie ze toen leefde. En het belangrijkste, Hij wist dat haar leven het resultaat was van een innerlijk verlangen naar tevredenheid die alleen gelest kon worden door Hemzelf als het levende water.

Toen ze bij de bron aankwam, begon Hij een gesprek door te zeggen: "Geef Mij te drinken." In plaats van haar te veroordelen, sprak Hij over water en de tevredenheid die het geeft. De vrouw was verrast door het verzoek van de Heer en zei, "Hoe vraagt U die een Jood bent, van mij te drinken die een Samaritaanse vrouw ben?" De Heer antwoordde en zei: "Als u de gave van God kende en Wie Hij is die tot u zegt: Geef Mij te drinken, dan zou u aan Hem hebben gevraagd en Hij zou u levend water hebben gegeven." Zij dacht dat Jezus het over fysiek water had en antwoordde: "Heer, U hebt geen putemmer en de put is diep; waar hebt U dan het levende water vandaan?" De Heer gaf echter snel aan dat Hij niet over fysiek water sprak en zei: "Ieder die van dit water drinkt, zal weer dorst hebben; maar ieder die drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst hebben."

In Zijn antwoord sprak de Heer over water dat geen blijvende tevredenheid geeft en water dat eeuwig onze dorst lest. Fysieke dingen laten ons altijd ontevreden en dorstig achter. De Samaritaanse vrouw was vijf keer getrouwd geweest en leefde op dat moment met een man die niet haar echtgenoot was. Omdat elke man haar niet tevreden kon stellen, trouwde ze opnieuw en opnieuw. Haar leven is een beeld van onze eigen zoektocht naar tevredenheid. Hoewel materiële rijkdom, wereldse genoegens en menselijke verworvenheden een onmiddellijke tevredenheid schenken, is de tevredenheid in het beste geval tijdelijk. De Heer, onthulde echter het bestaan van een tweede soort water – levend water – en zei: "Ieder die van dit water drinkt, zal weer dorst hebben; maar ieder die drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst hebben; maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem worden een bron van water dat springt tot in het eeuwige leven." In één zin openbaarde de Heer dat het water dat werkelijk onze dorst lest, niets minder is dan de Drie-enige God.

De Bijbel openbaart dat God drie-enig is: Hij is drie-één. God, die één is in wezen (Dt. 6:4; 1 Kor. 8:4), wordt ook op mysterieuze wijze geopenbaard als Vader, Zoon en Geest (Mt. 28:19; 2 Kor. 13:13). In Zijn wezen is Hij geopenbaard als één, maar in Zijn werking om als levend water in de mens te stromen, is Hij geopenbaard als drie. Zonder de uitstroming van de Drie-enige God, zou onze dorst nooit tevredengesteld kunnen worden. Daarom sprak Jezus over God de Vader als een bron, God de Zoon als een fontein en God de Geest als een rivier om levend water in ons te laten stromen.

GOD DE VADER IS EEN BRON

God de Vader is een bron. Net zoals een fontein de bron is van een stroom of rivier, is God de Vader de bron en oorsprong van het eeuwige leven. Als een bron van leven, stroomt Hij Zichzelf naar ons uit zodat wij van Hem kunnen genieten als onze tevredenheid. Psalm 36:8-9 zegt: "Zij laven zich aan het vette van uw huis, Gij drenkt hen met de stroom van uw liefelijkheden. Want bij U is de bron des levens." Wie van het levende water drinkt, zal het eeuwige leven van God hebben voor zijn genot en tevredenheid.

GOD DE ZOON IS EEN FONTEIN

God de Zoon is een fontein. Zoals een fontein de verschijning en de uitdrukking van een bron is, zo is God de Zoon de verschijning en de uitdrukking van het eeuwige leven. In Hem was het leven (Joh. 1:4) en Hij kwam opdat de mens "leven zou hebben en het overvloedig hebben" (Joh. 10:10). Zoals een fontein de bron belichaamt en tot uitdrukking brengt, zo is Christus de belichaming en de uitdrukking van de Vader (Kol. 2:9; Joh. 1:18). De Zoon is een fontein van eeuwig leven die opspringt in hen die geloven. Toen Christus gekruisigd was aan het kruis, vloeide er bloed en water uit Zijn zijde (Joh. 19:34). Bloed duidt op verlossing en water duidt op het leven van God dat beschikbaar kwam voor hen die geloven.

GOD DE GEEST IS EEN RIVIER

God de Geest is een rivier. Zoals een rivier de inhoud van de bron overbrengt, zo is God de Geest de overbrenger van het eeuwige leven van God in Christus tot in de mens. God was belichaamd in Christus, en Christus werd de leven-gevende Geest in opstanding om het eeuwige leven in ons te laten stromen. Johannes 7:38-39 zegt: "Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Dit nu zei Hij van de Geest, die zij die in Hem geloven, zouden ontvangen; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet was verheerlijkt." In opstanding werd Christus de leven-gevende Geest om in ons te stromen (1 Kor. 15:45b). Wanneer de Geest komt, wordt het eeuwige leven, dat belichaamd is in Christus, aan ons beschikbaar gesteld. De Geest is nu een stromende rivier voor ons om te drinken (1 Kor. 12:13; Op. 22:1). Wie dit water ontvangt, zal een bron van levend water genieten die binnenin opspringt als een rivier die tot in het eeuwige leven stroomt.

IN HET EEUWIGE LEVEN

De Heer zei tegen de vrouw dat het water dat Hij haar zou geven een bron zou worden van water dat zou opspringen tot in het eeuwige leven. Dit betekent dat onze ervaring van het eeuwige leven een voleinding heeft. Deze voleinding is het Nieuwe Jeruzalem dat geopenbaard wordt aan het einde van de Bijbel (Op. 21:2; 22:1). Het Nieuwe Jeruzalem, als stad van leven, is een teken, een symbool, dat de totaliteit uitbeeldt van Gods uitverkoren en verloste volk, dat gevuld is met het goddelijke leven en dat de volle uitdrukking van dit leven is. Telkens wanneer iemand van het levende water drinkt, komt de Drie-enige God in hem, springt in hem op en stroomt in hem om hem meer en meer een deel te maken van het Nieuwe Jeruzalem, de totaliteit van het goddelijke leven. Dit is het uiteindelijke doel van het eeuwige leven van de Drie-enige God. Wie van dit levende water drinkt, zal niet alleen van de dorst worden verlost, maar ook in het uiteindelijke voornemen van God worden geleid, die ernaar verlangt ons te vullen met Zijn leven, zodat wij Hem ten volle tot uitdrukking kunnen brengen.

VRAAG OM TE ONTVANGEN

Toen zij de beschrijving van de Heer van het levende water hoorde, deed de vrouw een eenvoudig verzoek: "Heer, geef mij dat water, opdat ik geen dorst heb en ik niet meer hier kom om te putten." (Joh. 4:15). Met dit verzoek werd haar vergeving van haar zonden geschonken, zodat zij de Drie-enige God ten volle kon ervaren. Zij dronk en was verzadigd. Geen materieel plezier of aardse verworvenheid zal je ooit zo tevredenstellen als de Drie-enige God. Alles wat je nu moet doen is vragen. Bidt alstublieft het volgende:

Heer Jezus, ik ben een dorstige zondaar. Ik wil U als levend water. 
Vergeef mij mijn zonden en geef mij Uzelf als het water van het leven.
Ik ontvang U nu en drink van U, Heer Jezus.
Dank U dat U in mij stroomt om mijn leven en tevredenheid te zijn.